رابطه عفونت های بیمارستانی وباز شدن انسزیون جراحی
عفونتهای بیمارستانی
به عفونتی گفته میشود که
پس از پذیرش بیمار در بیمارستان (48 یا 72 ساعت بعد) یا طی دوره ای مشخص (10 تا30
روز) رخ دهد و در زمان پذیرش بیمار وجود نداشته و در دوره نهفتگی خود نیز نباید
قرار داشته باشد. (25 تا 50% عفونتهای زخم جراحی، پس از ترخیص بیمار ظاهر میگردند)
در صورتی که بدنبال اعمال جراحی، در بدن
بیماران جسم خارجی کار گذاشته شود (Implant)،
عفونت بیمارستانی میتواند تا یکسال پس از اینگونه اعمال، به وقوع بپیوندد. عفونتهای
بیمارستانی میتوانند علاوه بر بیماران، کارکنان و عیادت کنندگان را نیز مبتلا
سازند. هر یک از اعضای بدن انسان میتواند در بیمارستان، دچار عفونت گردد
شایعترین عفونتهای بیمارستان
طبق اطلامیه سازمان بهداشت جهانی (1988)
به ترتیب شامل :
1-عفونت مجاری ادراری (26%-28% کل عفونتها)( و شایعترین عفونت ها می باشد) 2-عفونت محل عمل (19%-22% کل عفونتها)
-عفونت دستگاه تنفسی تـحتانی (15%-18%)
( که پنومونی کشنده ترین عفونتهای بیمارستانی است )
4-باکتریمی (8%-11% کل عفونتها)
عفونت های موضع عمل
که منجر به باز شد ن انسزیون عمل میگر دد به دو صورت رخ میدهد ا- سطحی 2- عمقی البته ریسک فاکتور هایی مانند چاقی ، فشار خون ، بیماریهای زمینه ای و ضعف
سیستم ایمنی می توانددر بوز عفو نت موثر باشد
عفونتهای سطحی محل برش
به وقوع عفونت طی سی روز بعد از عمل جراحی
که محدود به پوست یا بافتهای زیرجلدی محل برش یا انسزیون میشود اطلاق می گردد
علائم :
حداقل با یکی از موارد زیر همراه است
1- تخلیه چرک با یا بدون تأیید آزمایشگاه
از محل برش سطحی.
.2 جدا شدن میکروب از کشت یا بافت سطحی
برش که به طریق آسپتیک جمعآوری شده است.
• 3. وجود حداقل یکی از علائم یا نشانههای
عفونت همچون: درد، تندرنس، تورم موضعی، قرمزی یا گرمی محل انسزیون؛ مگر اینکه کشت
منفی باشد
عفونت عمقی محل برش
وقوع عفونت ، بافتهای عمقی محل برش را گرفتار سازد و حداقل
با یکی از موارد ذیل باشد:
• تخلیه چرک از ناحیه برش عمقی و نه از عضو
یـا فضای عمل جراحی.
• باز شدن خود به خود یک انسزیون عمقی یا
باز شدن عمقی آن توسط جراح که حداقل با یکی از علائمی چون: درجه حرارت مساوی یا
بیش از 38 درجه درد موضعی و حساسیت باشد، مگر اینکه کشت منفی گزارش شود.
• وجود آبسه یا سایر شواهد عفونت انسزیون
عمقی در معاینه مستقیم جراح یا حین جراحی مجدد و یا از طریق بر رسیهای رادیولوژی
و یا آزمایشات آسیبشناسی بافتی
راه های انتقال میکروارگانیسمها در بیمارستان
در بیمارستان میکروارگانیسمها میتوانند
به طرق مختلف منتقل گردند و گاهی یک
میکروب میتواند از چند طریق منتقل شود. راه های انتقال میکروارگانیسمها در
بیمارستان عبارتند از :
1) انتقال از طریق تماس(Contact) : تماس، شایعترین و
مهمترین راه انتقال عفونتهای بیمارستانی به شمار میآید و به سه زیر گروه تقسیم
میشود :
- تماس مستقیم سطوح بدن
و انتقال فیزیکی میکروارگانیسمها بین میزبان حساس و فرد دچار عفونت یا کلونیزه
شده با میکروب
- تماس غیرمستقیم میزبان
حساس باشیء واسطه آلوده (وسایل، سوزن، پانسمان، دستکش آلوده)
- قطره (Droplet) تولید شده توسط
فرد حین عطسه، سرفه و صحبت کردن، حین ساکشن کردن یا برونکوسکوپی و مواجهه با
ملتحمه، مخاط بینی یادهان
2) انتقال از طریق هوا (Airborne)
3) انتقال از طریق وسیله مشترک آلوده
مانند غذا، آب، داروها و تجهیزات و وسایل آلوده
4) انتقال از طریق ناقلین مانند
پشه، مگس و موش که اهمیت چندانی در انتقال عفونتهای بیمارستانی ندارد.
Coli
شایعترین عامل عفونت دستگاه ادراری، استافیلوکوک آرئوس شایعترین عامل عفونت زخم
جراحی، پسودومونا آئروژینوزا و استافیلوکوک آرئوس شایعترین باکتریهای عفونتهای
دستگاه تنفسی تحتانی و کوکسیهای گرم مثبت شایعترین میکروارگانیسمها در
ایجادباکتریمی اولیه بوده اند.
●
باز شدن زخم یکی از عوارض مهم بعد از جراحیهای شکم از جمله
سزارین است
|
مقاله از
: کامران قاسمی آزاد خانی کارشناس اتاق
عمل مرکز آموزشی در مانی طالقانی